ไฟสัญญาณจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกคำรบ ใครหลายคนพร้อมใจส่งเสียงเฮือก ผมก้มมองนาฬิกาข้อมือ แย่! วันนี้ผมคงไปทำงานสายอีกตามเคย ผู้ชายนั่งเบาะข้างหน้าผมสะดุ้งกายเล็กน้อย ตวัดลิ้นสูดน้ำลายที่จวนหยดแหล่มิหยดแหล่กลับคืนสู่ลำคอ แล้วนั่งสัปหงกสบายอารมณ์ต่อไป
กลิ่นหอมชนิดหนึ่งลอยตลบอบอวลมาจากด้านข้าง สาวออฟฟิศนั่งละเลียดข้าวเหนียวหมูปิ้ง อย่างชนิดเอร็ดอร่อยไม่เกรงใจสายตาใครจะมอง ลูกกระเดือกผมแล่นพล่าน พยาธิในกระเพาะเริงระบำจังหวะบีกิน วอลซ์ แทงโก้ ยังไม่ทันต่อด้วยชะชะช่า ไฟเขียวก็พลันสว่างขึ้น ดึงสติของผมที่เตลิดเปิดเปิงไปให้กลับมา แต่อนิจจา อนิจจัง ไม่ทันถึงสิบวินาทีดี ไฟเขียวเจ้ากรรมพลันถึงแก่กาลอวสานสิ้นอายุขัยชนิดปัจจุบันทันด่วน ปล่อยไฟแดงออกมาหลอกหลอนอาละวาดยกใหม่ต่อไป แม่สาวออฟฟิศกลืนหมูชิ้นสุดท้ายลงคอ สะบัดก้นฉับๆเดินลงจากรถเรียกมอ'ไซค์วินบึ่งหายลับไปกับตา ผมนึกอยากทำแบบหล่อนบ้างเหมือนกัน แต่นี่มันปลายเดือนแล้ว ประหยัดเงินไว้ก่อนคงเป็นการดี (อันที่จริงไม่มีค่ามอ'ไซค์ด้วยแหละ)
ผมละสายตามองไปนอกหน้าต่าง รถราสารพัดแออัดแน่นช่องจราจร เศรษฐกิจไม่ดีแต่คนไทยยังถอยรถป้ายแดงมาวิ่งกันเกลื่อนถนน หากยังไงคงน้อยกว่ารถแท็กซี่หลายเท่า ที่จอดรถอัจฉริยะคงมีไว้เป็นอนุสาวรีย์รำลึกถึงอดีตผู้ว่ากระมัง อ้าว!...นั่นรถของกรมขนส่งทหารอากาศวิ่งสวนไปเห็นท้ายลิบๆ ทิ้งควันดำโขมงไว้เป็นสาย รถเอกชนต้องตรวจสภาพรถก่อนต่อทะเบียน แต่รถราชการได้อภิสิทธิ์ไม่ต้องตรวจหรือไร? หรือผมเข้าใจอะไรบ้างอย่างคลาดเคลื่อน?
ผมถอนหายใจ (รอบที่เท่าไหร่ก็ขี้เกียจจะจำ) สายตาพลันปะทะเข้ากับ SLK200 นั่นเป็นรถในฝันของผมเชียวนะ ทะเบียน 111 เสียด้วย เจ้าของคงล่ำซำไม่น้อย แต่หน้าตางั้นๆแหละ หล่อสู้ผมไม่ได้แม้กิโลขีด
ผมยื่นหน้าชะโงกมองให้ถนัด ตุ๊กตาที่เบาะข้างพ่อโชเฟอร์หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา หุ่นอวบอึ๋มพอเชื่อได้ว่าแม่ให้มาของแท้ น้องหนูเวียนฉอ้อนป้อนขนม ป้อนน้ำไม่ขาดสาย สลับฉากด้วยการหอมจูบเป็นระยะๆ โอ้ว...น่าอิจฉาชะมัด วูบหนึ่งที่ความคิดฝ่ายต่ำผมกำเริบ อดไม่ได้ต้องเหลือบมองต้นขาขาวเนียนนั้น (โดยไม่ตั้งใจ)
ไฟเขียวสว่างอีกครา รถเมล์เคลื่อนตัวออกช้าๆ ผมยังไม่ละสายตาจากขาคู่นั้น เจ้าหล่อนขยับเปลี่ยนท่ายกขาขึ้นไขว้ (กรุณานึกถึง ชารอน สโตน ใน BASIC INSTINCT)
โอ้!!!พระเจ้าจอร์จช่วยผมทีเถอะ
แม่สาวสายเดี่ยวหน้าหวานแฉล้ม หล่อนใส่กางเกงในลายโดเรมอน!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น